روزهای پایانی سال ۹۸ و درست در ایامی که تازه داشتیم با مفهوم تازه‌ای به اسم کرونا آشنا می‌شدیم، ایده‌ی خام و اولیه‌ی ساخت پادکستی حول موضوع کسب‌وکار و فناوری را به ذهنم رسید. مثل بسیاری از ایده‌های خُرد و درشت دیگری که تا به ذهنم می‌رسد، همراه با هیجانی که عمدتا چندی بعد فروکش می‌کند، با بهامین در میان گذاشتم و همانطور که انتظارش می‌رفت، با فراست و تامل او همراه شد.
ایده‌ی اولیه‌ی در مسیر گفتگویی ۹ ماه قرار گرفت و بعد از ساعت‌ها بحث فی‌مابین، ساختاری پیدا کرد و ماهیتی یافت که امروز به نام «اسلوب» صدایش می‌کنیم.
اسلوب چه چیزهایی نیست؟
هم برای من و هم بهامین، مهم بود که دقایقی که مخاطب را پای پادکست‌مان می‌نشانیم، خالی از فایده و عبث طی نشود. می‌خواستیم و می‌خواهیم، چیزکی به چیزهایی که می‌داند بی‌افزاییم و کمی -به قدر توان‌مان- به او در مسیر بهتر دیدن، تدبر کردن و فهیمدن کمک کنیم.
شمار پادکست‌های فارسی، خوشبختانه، روزبه‌روز در حال افزایش است و در این بین، ایجاد «یکی دیگر» آن‌چیزی نبود که ما دل‌مان می‌خواست. بنای‌مان را بر آن گذاشتیم که به دور از هیجان (که عمدتا از سمت من سر می‌زند) روی موضوعات تمرکز کنیم، و محتوایی آماده و عرضه کنیم که احتمالا، نظیرش کمتر یافت می‌شود.
بنای اسلوب بر تحلیل است و نه تخلیص. بنا و اسلوب‌مان را در«اسلوب» بر تعمق گذاشتیم. در این مسیر، می‌خواهیم که همگام با مخاطب یاد بگیریم و آن‌چه اندوخته کردیم را به اشتراک بگذاریم.
در کنار محتوای پادکست، می‌خواهیم که سایت اسلوب را هم به‌روز نگه داریم و با محتوایی پیرامونی حول هر قسمت، به تعمیق مفاهیم برای مخاطبی که «بیشتر می‌خواهد» کمک نمائیم.
هرچند زمان زیادی را صرف بحث و تأمل بر کار کردیم، اما تردید نداریم نقص و اشکال در کارمان کم نیست و این کاستی‌ها، بی‌شک، با بازخورد شما بهتر و کمتر می‌شود. مشتاقانه، آماده و نیازمند دریافت بازخوردهای شما هستیم تا در مسیر اسلوب از آن‌ها بهره ببریم.
